انباشت خشکه دارهای خرد در فاز کاهش پایه ها در مراحل تکاملی توده های آمیخته راش

خشکه­دار خرد یک جزء جدایی‌ناپذیر از اکوسیستم­های جنگل است و کمّی کردن اندازه آن نقش مهمی در مدیریت اکوسیستم­های جنگلی خواهد داشت. فاز کاهش پایه­ها یکی از مهم­ترین فازهای تحولی در روند تکامل توده­ها­ است. این پژوهش با هدف بررسی ویژگی­های کمی و کیفی خشکه­دارهای خرد در فاز کاهش پایه­ها در پارسل 319 بخش گرازبن از جنگل­های کمتر دست‌خورده خیرود نوشهر انجام شد. به این منظور سه قطعه‌نمونه یک هکتاری در این فاز انتخاب و تمامی خشکه‌دارهای بزرگ‌تر از ده سانتی‌متر به روش آماربرداری صد درصد اندازه­گیری شد. در قطعات نمونه یک هکتاری پنج قطعه‌نمونه چهار مترمربعی انتخاب و سپس مشخصات تمامی خشکه­دارهای کمتر از 10 سانتی­متر شامل قطر، ارتفاع یا طول، نوع گونه و مشخصات کیفی شامل شکل و درجه پوسیدگی ثبت شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده گونه راش بیشترین فراوانی (54 درصد) را در بین خشکه­دارها داشت و بعد از آن ممرز و دیگر گونه­ها به ترتیب 42 و چهار درصد از فراوانی خشکه­دارها را به خود اختصاص دادند. کلاسه قطری 5-1 سانتی­متری و 10-5 سانتی­متری به ترتیب 5/62 درصد و 5/37 درصد از فراوانی خشکه­دارها را در برداشتند. حجم متوسط خشکه­دارهای خرد در مجموع سه قطعه‌نمونه، 9/45 و به­طور متوسط 3/15 مترمکعب در هکتار به دست آمد که 4/42 درصد از انباشت کل خشکه­دارها (مجموع خشکه­دار درشت و خرد) را در این فاز شامل شد. در این فاز هیچ خشکه­داری با درجه پوسیدگی چهار مشاهده نشد.